Bazen ne kadarda rutindir hayat,
Ekmek yerken ne büyük bir servete sahip olduğunu bilmezsin,
Benim gibi bir hastane odasında değilsen..
Bazen ne kadarda ürkütücüdür,
Bir iğnenin insafında ellerin,
Halbuki daha dün sevgiliye dokunmuştu,
Şimdi bandajlara sarılı bileklerin..
Hiçbir mavi bu kadar üzücü durmaz kimsenin üstünde,
Ki mavi umudun rengidir…
Galiba bu yüzden tüm hastalara mavi giydirilmektedir..
Kayıt Tarihi : 30.6.2008 14:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!