Bir düş düşüyordu gecenin en sevimsiz ellerinden,irkildim bir an mezarımın en soğuk köşesinden,
yemyeşil bir cocuk üşüyordu daha kış ile tanışmamış iken.
Bir birine bağlı katarlar halindeydi yalnızlık,
Ve biz alıştıkça cağımızın teşhisi konulmayan bu azgın hastalığına;
daha çok kendimizden en çok da kendimiz olabilmekten kaçar olduk düş kırığı akşamlarda...
Büyük kalemler olmuştu evvelce nazım dan tut
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta