Hasretin Çığlığı Şiiri - Nimet Öner

Hasretin Çığlığı

Geceye sığmadı adın
yıldızlar tek tek düştü avuçlarıma
Rüzgâr saçlarını taşıdı bir şehirden ötekine
ben ise kokunu kaybettim
nefesime bile dokunmaz oldun

Sensizlik
bir bıçak gibi göğsüme saplanıyor her sabah
Kalemim titriyor
kağıtlarım gözyaşıyla kabarıyor
Her satırda seni çağırıyorum
Sesim
boşluğa çarpıp geri dönüyor

Bil ki
hasretin sadece uzaklık değil
bir yanım buz
bir yanım alev
Her nefeste çoğalan bir çığlık bu
duymasan da sana yazılmış

Azra Nimet Öner