Hasretin Ateşi Zormuş Efendi

Dert dolu geceler sardı bu canı,
Gözyaşıyla yıktım gurur unvanı,
Bir özlem ki yakar içten insanı,
Hasretin ateşi zormuş efendi.

Yoluna serdim ben tüm sevgilerim,
Uğruna yitirdim bin hayallerim,
Kalbimde dağ gibi hep dertlerim,
Umuda sarılmak zormuş efendi.

Düşümde ağlıyor solgun suretin,
Gözlerimde kaldı son bakış etkin,
Unutur dediler... yok ki niyetin,
Bir ömrü unutmak zormuş efendi.

Kendi kendime küs kaldım aylardır,
İçimde fırtına, dışımda dardır,
Gurbetin bağrında sönmez ocaktır,
Sevdayı taşımak zormuş efendi.

Beni ben edeni çoktan yitirdim,
Kapanmaz bir yara gibi bitirdim,
Sensiz geçen her gün ömrümden yedim,
Her nefes alçalış zormuş efendi.

Ozan Güner der ki: hâl ehli yansa,
Yanmaz mı bir aşık sevgiden yasa?
İsyan değil bu, bir gönül dâvâsa,
Sevmeden yaşamak zormuş efendi.

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 12.07.2025