Hasretim Şiiri - Selcuk Arısoy

Başını yastığa ne zaman koysa aynı duaya amin diyerek kapattı gözlerini
Adını Elif koydu kızının kokusu iç sızısıyla hep ötelerden gelirdi
Dost sohbetlerinin sonunda gözyaşları kalbinde sessizce amin yerine geçerdi.
Kalbe mukabil bir kalb imtihandan bir imtihan değildi.
Bekledi kaç gece
Ümit içinde ümitsizce
Gün oldu kapıldı gezgin rüzgarlara, sellere
Direndi bekledi hayalini herşeye ragmen beklediğime değsin diye
Zaman;
Nice umudun katili
Nice mahkumun sevinci
Nice yorgun yoldaşların hanı
Nicelerinin yoldaşlığa sebebi.
Getirdi bir gün yıllarca beklediğini, beklediklerini
Gün aydın olsun, beklediğine değdi
Kavuştu çekti içine kalbe mukabil bir kalb ile Elif’inin kokusunu
Uyandı sonra
Gördü gerçeği zamanla
Hep, her şeyde O’nu bulma maksadıyla.