Hasretim Şiiri - Osman Erdoğmuş

HASRETİM

Zorluklar karşısında yaslanıp sonsuz güce,
Secdelerde şükürler edenlere hasretim.
Menfaat gözetmeden insanları sadece,
Allah rızası için sevenlere hasretim.

Nefreti defterinden bir çırpına silecek,
Yalan, dedikodunun zararını bilerek,
Batıla sırt çevirip Hak yoluna gelerek,
Hamd ile Yaratanı övenlere hasretim.

Bahşedilen hayatın sermaye olduğunu,
Verdiğimiz nefesle vadenin dolduğunu,
Bu geçici hayatın bir gün son bulduğunu,
Anlayıp, dizlerini dövenlere hasretim.

Heybesini sevgiyle doldurup yola çıkan.
Engelleri sabırla ve metanetle yıkan.
Kardeş olsunlar diye canını dişe takan.
Muhabbet fedaisi olanlara hasretim.

İnsanoğlu Rahman’ın en mükemmel sanatı,
Onun için yaratmış bu sonsuz kainatı.
Bilmeyenler anlamaz şaşmayan hakikatı.
Arayıp da gerçeği bulanlara hasretim.

Nefsi arzularına dur demesini bilen.
Ağlayan yetimlerin gözyaşlarını silen.
Mazlumun derdi için uykularını bölen.
Ötelerin sırrıyla dolanlara hasretim.

Hasretim gül bağında kuş olup ötenlere.
Hasretim doğru yolda korkusuz gidenlere.
Hasretim Allah için can feda edenlere.
Şahadet özlemiyle yananlara hasretim.