Hasretim Şiiri - Özlem Saba

Yağmur yağmış
Hava yine siyaha çalan gri
Kim bilir kaç âşık ağlattı bu şehir
Kaç aşk eskitti

Yıllarca arayıp durduğum

Didik didik ettiğim Aşk'ı
En bildik yerde bulacağım aklıma gelmezdi

Ama aşıklar da lazım viranelere

Yaşamla ölüm arasında ince bir çizgi üzerinde yürür gibi yaşıyorken hayatı
Ey sevgili
Beni son nefesimde kurtarmaya mı geldin
Yoksa bu Aşk'ın son seferi mi?

Neden şimdi diye sormadan edemiyorum kendime
Kim bilir belki de yıllardır ödediğim bedellerin cevabıydın sen

İçimdeki fırtınanın sesi çok şiddetli
Bir çoğalıyor, bir yok oluyor
Ey ulu Allah'ım koru beni

Önce gönlüme düşürdüğün sevginin
Sonrada bu sevginin sınavını geçememekten koru beni

Kafam karışıyor, aklım almıyor
Hayatımın en yorgun yerinde üzerime gelen bu delirmiş dalga da ne
Ben mi deliriyorum
Yoksa hayat mı aklımı başımdan alıyor

Yağmur yağıyor ve ben gözyaşlarımı saklamaya çalışmıyorum.
Gözyaşlarım yağmur damlalarına karışıp kaybolurken
Kalbim isyan ediyor
Oldu mu hayat, oldu mu bu sence

Haykırsam sesim duyulacak
Haykırmasam bu çelişki beni boğacak
Ona bir nefes kadar yakınken
Bir o kadar uzak olmak

Hayat, oldu mu bu şimdi
Olmadı işte

Özlem SABA