Hasretim Şiiri - Emin Bekiroğlu

Ay ışığı düşerken o mahzun gecelere,
Adını nakşedeyim yüreğimden hecelere.
Sensiz geçen bir ömür, yazılsın şiirlere
Ben gögsümdeki kor gibi ateşe hasretim

Görmediğim yüzüne dokunur hayalimle,
An olur yüce dağlar inler feryadımla.
Sözüm sana varmazsa kırılır kalemimle,
Ben sükûtu özleyen sukunete hasretim.

Karanlığın ortasında bir yıldız arar gözüm,
Her bakışta sensizlik ağlatır sessiz özüm.
Ruhumda yankı olur vuslata dair sözün,
Ben vuslatı bekleyen özleme hasretim.

Bir yolun başında sen, sonunda yine sen varsın
Yıldızlar şahit olur, geceler bana yansın
Gözlerimde yaş değil, aşkın izleri kalsın
İçimde bahar gibi mevsime hasretim.

Görülmemiş rüyayı hayalinle süsleyen
İsminle nefes alıp hasretine düşleyen
En son adım, son nefes, yolunda eren bilen
Bir kalbe, bir ruha, bir güle hasretim.

Beni senden koparan yolları yakmak için
Adını bir taş gibi göğsüme taşımak için
Bir fırtına kopsa da kalbimi aşmak için
Sensiz geçen her an zulme hasretim.

Gecenin örtüsünde saklanan aşikarım
Gözlerimden dökülen, kalbimdeki baharım
Sonsuzluğa uzanan o bilmediğim diyarım
Beni kül eden o yangına hasretim.

Sensizliğin koynunda solmuş bir gül misali,
Her nefeste yankılanır aşkın en derin hali.
Ömrümün özeti bu, bir hicran masalı,
Ben varlığına mahkûm, yokluğuna hasretim.