Hasrete Dair Şiiri - İrfan Bakırcı

İki satır yeterdi
tek kelimede aslında
hep o iki satırı umudettim
vede affettim demeni yokluğun esnasında...

çakıldı gözbebeklerim odamın duvarlarına
saatin her saniyesi tokmak tokmak kanattı beynimi
acımı dindirmek için mum aleviyle yaktım elimi
duvardan duvara vurdum kendimi
yokluğun bir yumruk gibi oturdu yüreğime
tabakalarca tütün bastım kanamasın diye gözlerime
uyuyabildiysem toplu katliyamlar yaptım düşlerimde bütün hasretlere
ama varamadım bir türlü sana
varamadım ne gerçekte nede düşlerimde
ve bir türlü son veremedim sabahları uyanıp sokağına düşüşlerime
varamadım bir türlü varamadım
faili meçhul bir aşktın sen
seni bir türlü bulamadım.

geceye vurdum kendimi yine
gece yarıları sokaklara
kimlere sormadım ki seni
kimler boğulmadı benimle hıçkırıklara
çürümüş ciğerlerim lanetler okudu bana,
oturma artık yeter
oturma dedi bu köhne meyhane masalarına
kendimide çürüttüm ciğerlerimide
bir sürgün aşk belasına
üstünü hiç istemeden harcadım hayatımı
harcadım gençliğimi.
kahrolayım ki ne senin nede gençliğimin bilemedim kıymetini
şimdi dön diye çırpınışlarım boş biliyorum.
ve bu sebepten kendimi hiç ama hiç affetmiyorum.

sen çok uzaksın bana ben hasretindeyim
yalnız senin derdinde
kederindeyim.
şimdi ya kalem düşer elimden
ya ben kırılırım.
ya şiirlerim küser sana
ya ben darılırım.
ya kafama sıkarım derdimden
yada kahpece vurulurum
herşeyin iki şıkkı var
alternatifi yok sevdanın
yağmurlar bile kırgın bana bilmiyorsun.
affemiyorlar böyle kendine inat sağanak sağanak ağlayanı
beni affedermisin?
affedermisin hasrete dair yaşanılanı? ...

sokağa çıkamıyorum
bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyor.
odamı seller götürüyor.
mektup kağıtlarım ıslak kalemim kanlı
şu adına hasret dedikleri nasıl bir delikanlı.
ne kahrım diniyor bu gece ne yağmur
akıl ermez şu hasret çekenler nasıl avunur.
benim sığmıyor fikrime
bu gece yağmur gözlerimde kudurur.
bu hasret varya bu hasret;
adama kendi kendini vurdurur...