Hasret Yıldızı Şiiri - Halil Türkoğlu

Bir ağacın altında serinlerken bilirdim seni
Lâkin oraya bakmak gelmezdi aklıma
Güneş doğarken yakalardın ışıklarla
Şuaları fazla şüheda canım kanında
At oynatırdı, tepinirken darda
Oysa ben dağ gibi duramazdım karşında

Kara deliğe yürüyen yıldız bulurdu beni
Hangi geceyse o seni seçerdi
Dönerdi başımda sevda,
Bir yıldızın tekini attı çukur olan karanlığıma
Bu iplik o dar yollardan geçerdi de
Ne göz görür ne kulak işitirdi
Kovayla bir gök getirse, içimi saran bu iple
Bir hasret etmezdi, kimseler bilmezdi seni

Bu hasret var gücüyle çekmezdi
Başıma gelmeyen kalmasa
Başını okşamaya elim asıl yetim
Sevmeyen kaldıysa, varsa ölmeyen
Hesabı orda beklediğin
Bir dilencinin avucunda
Birikip
Düşmek kum taneleri gibi
Gönülden gelenin elinde belirdiği
Ve kayıp gittiği gibi bir yıldızın
Onca karanlıkta
Ateşin ocağa nasıl düştüğünü izlersin
Yanan nedir, yakan kim bilmezsin.