Kırılmış bir menekşe, gonca veya gül
Ne fark eder ki hüzünlüyse bülbül
Hayatından çalınmış onca saat, gün
Kalbini ferah tut herşeye rağmen gül.
Denizin ortasında yol alıyorsa bir gemi,
Serin sular biriktirdim içimde acımı hafifleten;
Sonbaharın hüznünde buldum yeniden doğmayı
Kalbim ileri adım atarken, saatleri geri almak istedim
Ben geç kaldım sanırım küçük umutlara, acıyan ruhumdu
Kanayan bir can gibi kitap arasinda kurutulan gül oldum
Çığ gibi düşerken önüme anlayışsız varlıklar
Kaçıncı lisanı bu aşkımı sana haykırışımın
Günlerin papatya açtığı; güllerin solduğu kaçıncı bahar
Elvedalar sevmezken merhabayı, attığın bu kaçıncı bakış
Sana uçan her güvercinde,bana ait bir kehribar
Sevginin yok ötesi senden ve sana dair olandan
Belimde aşkının yükü; yüzümde farklı bir hüzün
Rengi siyah kurduğum tüm düşlerin
Sebebi ezilmiş halkı, bu şehrin
Canıma tak ediyor kanlı perdeler
Çocuklar ağlıyor, yaşlı gözlerim
Kalbimin yok tahammülü bu sessizliğe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!