Hasret Rüzgarları Şiiri - Sadık Bey

13.10.2009

Hasret rüzgarları esiyor başımda,
Ayrılığın kor ateşi düşmüş yüreğime,
Duyulmuyor acı çığlıklarım,
Gözlerimden, ağlamaktan yaş gelmiyor artık,
Yüreğimle ağlıyorum, kan damlıyor...
Gözlerimden.

Nereye baksam suretini görüyorum,
Geceleri sensiz koyuyorum yastığa başımı,
Ellerini tutuyorum, sen görmüyorsun.
Parmakuçlarını öpüyor, seninle konuşuyorum,
Bilmiyorsun.

Melankolik bir sevdazede oldum,
Depremler oluyor yüreğimde,
Tüm benliğim yıkık dökük,
Göçük altında sıkışmış yüreğim.

Haykırıyorum sesimi duy diye,
Korkuyorum ölmekten,
Anlıyor musun korkuyorum.
Sensiz kalmak
Ölmek demek çünkü
Sensizlikle ölmekten korkuyorum.

Şimdi kimbilir nerdesin, belki de kiminlesin?
En acısı da bu işte,
Gözlerine başkası bakarsa eğer
Ve sen ona bakarsan.
Gönlünde aşkımdan eser kalmaz,
Başka bir sevdaya yelken açarsan,
Korkuyorum,
Anlamıyor musun?
Sensizikten korkuyorum.

Gel gitme desem,
Tut ellerimi hiç ama hiç bırakma.

Sözler vermiş, yeminler etmiştik...
Bu aşk kabirde, varlık dünyasından göçecekti sadece,
Şimdi ise ben;
Ruhu ölü bir bedenim sadece.

Etim değil ruhum çürüyor,
Akrepler yemese de bedenimi,
Sensizliğin ateşi yakıyor ruhumu,
Korkuyorum anlamıyor musun?
Sensizlikten korkuyorum...