Hasret mektubu Şiiri - Hatice Kelleli

Gün aşırı vurur dalgalar yüreğimin kıyısına
Kimi zaman coşkulu kimi zaman durgun
Gün aşırı vurur hasretin ciğerime
Bazen üzgün yüreğim ağlatır
Bazen güzel bir anı karşımda canlanır
Her yerde bir anlam kargaşası
Düğüm düğüm kenetlenen hayat
Bir yanda doğum bir yanda ölüm
Kırmakta insanlar hergün birini
Ya barış ya savaş başlamakta
Bense olduğum gibi öylece
Aldırışsız yaşamaktayım
Mavide gözlerin, yeşilde bakışın
Beyazda gülüşün, pembede hayalin
Sarıda saçların, kırmızıda yüreğin
Siyahta bitmek bilmez hasretin
Yani her renkte sen varsın
Her anda senin özlemin
Gündüz sıkışan trafik, gece bomboş olur
Çarpan dalgalarla kayalar yok olur
Rüzgar en sevdiğin şarkıyı fısıldar
Yapraklar bu şarkıya senin için gözkırpar
Seninle rengarenk olan her yer
Sensiz rengini yok eder atar
Toprak vazgeçilmez kokunu verir
Su, berrak yüreğini gösterir
Ateş hasretinle yanan içimi anlatırken
Hava bir anda dokunuverir
Sensiz geçmek bilmiyor günler
Yoksun yanımda neye yarar güzellikler
Sensiz hicrandayım döngel yeter
Elimde yazdığın son mektubun
Karşımda donuk resmin durmakta
Yanımda kokunu veren gömleğin
İçimde sen varsın boylu boyunca
Hasretin eritti tüketti beni
Sardı acılar bırakmak bilmedi
Hüzünden kanlar akıtan gözlerim
Sen gittiğinden beri gülmek bilmedi
Hançer gibi saplandı hayatıma yokluğun
Oydukça oydu deldi yüreğimi
Kanadıkça kanadı içimde yokluğun
Yaşamımı perişan eyledi
Şimdi yorgun düştü yüreğim
Hastalandı, yaşlandı biranda
Gitmedik doktor bırakmadım
Hepsi tek ilaç seni yazdı bana