Hasret-i Ukba Şiiri - Zehra Yavuzcan

İşte böyle,
Ücra bir köşede nefeslerim yoklama almakta..

Ruhumun dehlizleri aynanın karşısında,
Ellerinden tutup adım adım arşınladığı zamana bakmakta,

Bu yüzdendir karanlığı havanın,
Selalar O (Sav) gittiğinden beridir böyle yakar yürekleri,
Hüzne çıkar her yolu hasretiyle kor olan gönüllerin..

Bi görse şu gözler,
Sesine muhatap olsa şu edna kulaklar Ömrümün miladı bilirim..

Lakin zulmün hüküm sürdüğü bu dünyadan çok ötelerde olmalı,
Kuşu vefat eden çocuğa taziyeye giden bir Sevgili'nin mekânı..