Hasret Şiiri - Şair Ennur

Hasret insanin icini o kadar kasip kavuruyorki
Böyle birsey yasamadi
Böyle bisey Hissetmedi yaban ellerii

Iyi hos bizde yaban olduk buralarda
Sigdiramiyorlar bizi köye yurda
Gurbet kusu derler iste onlara
Acipda elini yalvarana
Acipda kavusma dualari edene allaha

Bir göz yasi akitmamak icin
Kaptirmaya calisir kendini
Igrenc buldugu hayata
Sarilmaya calisir simsiki
Elleriyle bulundugu rezalete
Aslinda kalpleri her allahin günü kan aglar
Cigerlerine tas basarlar
Hickira hickiraa sel gibi akar
Kalbinden akan cesme misali yaslar
Önemsenmez yinede bu yarali kus
Ne gelen nede giden teselli eder onu
Anlamazki kimse derdinden
Görmezki kimse yaralarini
Nerden bilsinlerki derdini
Kimseye acamadigini hislerini

Hayata küsmüs yorulmus bi vaziyette
Hayati devam ettirmeye calisirlar
Ama inanmazlar buna elbette
Yanlizlik benligine islemistir
Istikbal umutlarini yitirmistir
Düsünemez kanadi kirik gurbet kusu
Kanadi kirik iken ucmayi hayal edemez
Öyleyse nasil düsünsün hasret acisi ceken
Yasamayi aci cekmeden mutlu mutlu

Hayal kurma lüksümüz
Mutluluk duygularimiz
Kavusma planlarimiz
Imkani olmayan seyler bunlar
Yani imkansiz bizim icin henüz

Ne bitmez cileymis hasret
Ne imkansiz seymis mutluluk meyersem
Gözlerde kanli yaslar birakan dert
Sonu olmayan bir haykirismis
Küstahca acimadan insani eriten
Eritipde tüm dünyasini birden basina yikan seyle
Evet hasretle tanistim
Tanistigimda ondan bu derecede
Hoslanmayacagimi bilememistim
O zaman daha cahildim
Bu kadarini düsünememistim
Ama cahillik bana tecrübe oldu
Bi o kadarda olgunlastirdi
Bu kadar direncimin oldugunu yeni ögrendim
Cünki hayatta insana en cok aci veren
Seyle tanistim ben
Hayatta insani en cok yipratip
Bi o kadarda olgunlastiran
Hasretle tanistim ben