Hasret Şiiri - Günay Tekeşin

Göz yaşlarım izin vermiyor,
Yazmak istediklerimi yazamıyorum..
Ellerim buz kesmiş canım yanıyor.
İçimde sessiz bir feryat
Annem annem diyor..
Uzunca baktık birbirimize,
Sonra gözlerimizi kaçırdık…
Konuşsak ağlayacaktık;
Hasret kokan geceyi akıttık içimize…

Ya babam;
Yeşil gözleriyle içimi eritiyordu..
O kadar belli ediyordu ki,
Daha şimdiden özlediğini..
Bense! boğazım düğüm düğüm..
Başımı koydum dizine,
Okşadı okşadı saçlarımı
Tıpkı eskisi gibi.
Sustum.. sustum..
Sessizce aktı gözyaşlarım…

Uyumalarını bekledim,
Başuçlarında oturup
Hıçkırararak ağlamak için..
Öyle caann, öyle çilekeşler ki;
Bütün hayatımız
Bir film gibi geçti gözümden..
Bir kat daha arttı özlemim..

Ben anneme babama hiç doymadım.
Doyamadım onlara..
Her kavuşmada ayrılığın,
Her ayrılıkta,
Kavuşmanın gözyaşlarını akıttım içime..
Ben onlar için hala..
Küçük bir kız çocuğuydum..

Otobüse bindirirken,
Yağmur yetişti çaresizliğime..
Gözyaşlarım sel oldu…
Artık kendimi tutamıyordum..
Güle güle anneemmm
Güle güle babaamm..
Sizi çook seviyoruumm…