Hasret Şiiri - Hamit Atay

Hasret
Sana susuyorum bu gece,
Gözlerimi kapattığım her an
Adını sayıklayan bir rüzgâr geçiyor içimden.
Ve ben
Hiçbir yere sığamıyorum...

Hasretin,
Geceyi delip geçen bir yıldız gibi
İçime saplanıyor.
Ne zaman sustum desem,
Sesin düşüyor aklıma —
Kendimi yine seninle buluyorum.

Gittiğin günden beri
Zaman durmuyor,
Ama ben hep aynı yerde bekliyorum.
Ne ileri var bende,
Ne geri…
Bir adımın eksikliğiyle
Eksik yaşıyorum hayatı.

Özlemek,
Bir çift gözde dünyayı görüp
O dünyaya bir daha ulaşamamaktır.
İşte ben
O gözlerde kayboldum bir zaman,
Şimdi her bakışta
Sana çıkan yollar arıyorum.

Hasretin,
Tenime işleyen bir kış gibi
İçimi üşütüyor.
Sarılacak bir hayalin bile kalmadı,
Yine de düşlerim
Seninle dolu...

Gel…
Bir gece değil, bir ömür anlatacaklarım var sana.
Susarak büyüttüğüm kelimeleri
Artık yalnızlığa bırakmak istemiyorum.

Hasretin büyüdü içimde,
Beni bana yabancı etti.
Ve ben…
En çok sana
Kendimi özledim.

Şiir Hamit Atay