Alev Alev Hasret Şiiri - Sûzi Kalp

Ateşten gözlerindi, beni içine alan.
Yandım senin hasretinde durmadan,
Küle döndüm yavaşça, korkmadan,
Savruldum özleminle tüm ağaçlardan.

Rüzgârda dağıldım, adını anarken,
Her yaprak sen oldun dallardan düşerken.
Yeniden doğdum toprağa ulaşarak,
Külümle karıştım, seni anarak.

İçinde saklı kaldım bir kıvılcım gibi,
Alev alev yandı, sardı tüm bedenimi.
Yokluğunla yanarken, kendine esir ettin beni,
Sessizce eridim, aradım aşkının izini.

Toprağa dokundum, düştüm derinliğine,
Avuçlarımdan aktın "istemiyorum" dercesine.
Tam bitti derken bir umutla yanarak,
Gözlerinde kayboldum, aşkınla yoğrularak.