Dokunamaz bana hiçbir ayrılık
Ben hasretin ellerinde büyüdüm
Sanki her an bana mecbur ayrılık
Ben hasretin ellerinde büyüdüm
Yalnızlıkla geçip ömür solsa da
Zaman sular gibi akıp dolsa da
Bekletilmek bana ödül olsa da
Ben hasretin ellerinde büyüdüm
Damarımda akan kana karıştı
Dolaştıkça gelip cana karıştı
Bugüne, yarına, düne karıştı
Ben hasretin ellerinde büyüdüm
Artık kavuşmaktan umut kestirdi
Yüreğimde dinmez hüzün estirdi
Sinsi sinsi gelip yaman kıstırdı
Ben hasretin ellerinde büyüdüm
Gününü gün etti ömür hanemde
Yara açtı kabuk tuttu sinemde
Herkes gitti bir o kaldı önümde
Ben hasretin ellerinde büyüdüm
Hasretliktir bana ana ocağı
Yıllar yılı açık onun kucağı
Haksız yere oldum vuslat kaçağı
Ben hasretin ellerinde büyüdüm
Murat Gökçe Karsî
12.05.2019
Kayıt Tarihi : 31.5.2019 09:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!