Hasret Şiiri - Gülçin Derin

Mum ışığıyla aydınlatmaya çalışırdım,
Kapkaranlık dünyamı.
Kelimelere anlam yüklemeyi başarmışken,
Her saniye eriyip giden benliğimi görürdüm.
Umutlarım gecenin sessizliğinde,
Teker teker sönerken,
Girdiğim her tünelin sonu,
Mutsuzlukların adım adım başlangıcıydı.
Doğacak güneşini bekleyen gökyüzü,
Karanlığa mahkum edilmiş bir suçlu gibiydi.
Çöllerde leylasını arıyan mecnun misali,
Kalbim sevgisine hasret bir aşikardı.
Buğulu sesi kulağıma geldiği an.
Yüreğim yerinden çıkacak gibi çarpardı.
Belkide depremlerin en şiddetlisini yaşatırdı,
Apansız gözüken hayaliyle.
Kabullenemeyen yüreğim aniden gidişini.
Hıçkıra hıçkıra ağlardı geceleri,
Gülen gözlerini saran kara bulutlarla.
Uçurumun kenarına itilen yüreğime,
Bir tekmede o vurdu güçlüce.
Sevgilisine duyduğu hasretle,
Düşüverdi genç yaşında.
Ölümün kucağına! ! !