Hasret Şiiri - Mesut Çiftci 2

Dolmabahçe’den koyu bir hüzün yayılır memlekete,
Ankara ağlamaktadır.
Memleketin mavi gözlü evladı yoktur artık,
Ankara evlat acısı içinde kıvranır.
Kül rengi bulutlarla kaplanır gökyüzü,
Dokunsanız ağlayacaktır.

Savaşlarla geçen bir ömrü hediye etmiştir memleketine,
Babasını sever gibi sevmiştir millet
Ve babasının vefatından daha çok üzülmüştür vefatına.
Atanın evladı Ankara yetim, tüm memleket yetimdir.
Ağlar için için,
Ağlar çağının en büyük evladının artık olmadığı için.

Yetmiş bir yıl önce bir kasım sabahı,
Nasıl duyulmuşsa kötü haber,
Nasıl düşmüşse yüreklere acı,
Nasıl ağlamışsa koskoca bir millet,
Hala ağlamakta ve hala ilk günkü gibi
Yüreğinde taşımaktadır acısını.
Ve asla unutmayacaktır erken yitirdiği atasını.