Hasret Şiiri - Ali Türkmen

Hasret iki hece her dem yüreğimde
Çekeceğim aldırmadan geçen senelere
Sensizlik bu dünyada bir işkence bir çile
Avunurum gecelerime doğan hayalinle

İple çektim geceleri güneş bile darıldı
Zor ettim gündüzleri özler oldum mehtabı
Gözlerim sayarken her saatin şafağını
Ağlatma gecelerde sana hasret bu canı

Hicran ateşiyle yanar yüreğim
Cihanı ateşe verir dalan gözlerim
Ölümlerde yaşar oldu sensiz yüreğim
Sensiz her gece ölümü bekledim

Bitmez bu sevda, unuttum desem de bin kere
Vuslat yakındır deyip zincirler vurdum yüreğime
Her köşe başında pusu kurup hasrete
Satır satır, hece hece seni bekledim

Saçının teliyle darağacına çektin
Gözlerinde boğdun hasrete ittin
Yıllar yılı gece gündüz hep sürgün ettin
Bitsin artık bu gurbet, hasretliğin bitsin

Gördüm göreli seni dinmez hasretim
İsmin iki hece bir ağıttır senin
Bir türkü gibi dinler, yolcu gibi beklerim
Bitmese de senin bu kanlı hasretin

Karanlık bir vadidir hasretin sis bürümüş
Hasret çekipte yoktur bir nebze gülmüş
Kerem gibi yanmıştır, belki çöllere düşmüş
Kim bilir uğruna kaç Ferhat ölmüş.