Hasret Şiiri - Mehmet Safkan

Bir gülüşünle karanlık geceme
Güneş gibi doğdun yar…
Sensiz gönlümde kuruyan dallar
Senin sevdanla yeşerdi yar…

Sensiz ben ne yaparım söyle,
Hangi güneş ısıtır yüreğimi?
Sensiz her sabah gece gibi karanlık,
Sensiz doğmaz artık güneşim yar…

Gözlerin ufkumda doğan bir güneş,
Hasretin içimde kavuran ateş…
Bir gün dönmezsen, bir gün gelmezsen,
Bu ömrüm küle döner yar.
Yüreğime hasret tohumları ektim,
Sen gelmedin yar…
Her gece seni bekledim,
Aşkınla biraz daha soldu içimdeki bahar.

Bir gelsen, bir kez sevsen,
Açardı güller sevdamın bahçesinde.
Ama sen yoksun,
Benim gönlümde hep kış, hep gece…

Karanlık geceme güneş gibi doğ,
Sensizliğin ateşiyle yanıyorum.
Bir gülüm sana yangın oldu,
Adını anarken kül oluyorum.

Bugün günlerden sensizlik sensiz birgün daha gitti ömrümden yar bugünde sana kavuşmak Yok yine bana hasret var yine özlem ne hayallerim vardı yar Bir gelsen biraz sevsen güller açardı yüreğinimde yar