Gülerken ağladım, gün yüzü görmedim
Eller gibi dünyadan muradımı almadım
Kırılsın kollarım sevdiğim saramadım
Ne yaşadım, ne yaşıyorum, ne yaşarım
Gülmedi felek bu bahtı karaya
Nice zalimler girdi araya
Ne desin ki evlat ana babaya
Talihe küsüp kaderimi yaşadım
İlkbaharda açan güllerim vardı
Bilmediler yüreğimi kor vardı
Yaz ayında gönlüme kar yağdı
Gün ışığında karanlığı yaşıyorum
Garip kaldım gurbet ellerde
Seni aradım esen yellerde
kokunu özledim bilmesemde
Bu hasretle bilmem nasıl yaşarım
Kayıt Tarihi : 3.3.2018 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sevipte kavuşamayan insanlar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!