Hasrename Şiiri - Yavuz Selim Dogan

özledim...
özlenesi güzel gözlerini...
özledim...
güneşi kıskandıran hırçın saçlarını...
özledim...
baharı getiren ince sesini,
meltem rüzgarları estiren hoş nefesini...
gel sevdiğim,
...bahrım...gel! ...

bir fırtına misali sensizlik çöktü üzerime,
hortumlar bir tokat gibi parçalandı ıslak yanaklarımda...
ve hasretin,
yıldırımlar misali yeryüzümü dövdü durdu...
göz yaşalrım yağmurlar nispetinde dökülüverdi gözuçlarımdan...
...ve sen benim kardelenimdin...
eridin aktın avuçlarımda...
hangi nehirlere karıştın,
hangi çiçeğin yaprakalrında can buldun bilimiyorum ama
ne olur sanki dönsen,
ne olur o can verdiğin çi,çeğin yapraklarından
nazlı bir çiğ damlası gibi yeniden
dökülsen avuçlarıma...
ne olur..
gösteriversen herkese,
bir damlacığın bir yanardağı nasıl söndürdüğünü...

...gel sevdiğim...

kurtar beni başımda folanan şu siyah bulutlardan,
saçalrımı yolan akbabaları
avuçlarında beyaz güvercinlere çevir...
senin için kanatlanan...
sana dokunmaya can atan güvercinlere...
nefensinle canlandır kavrulan bedenimi...
...hadi...
küçücük bir busecik tazelesin tenimi...

...gel sevdiğim...

içimde kordan mücevherler sakladım senin için...
senin için topladım,
firkatin kan kırmızı çiçeklerini...
ister kölen yap beni,
ister hayat arkadaşın
ama ne olursun
...gel...

hasretin günden güne
oğul verirken içimde,
petekelrime ölümün acı nefesi dolmaya başladı...
kulakalrımda kalabalık bir uğultu,
lgözlerimde gri tonları,renkler ahenksiz...
sanki dokunduğum herşey
diken oluveriyor...
sanki, batıyor parmaklarıma,parçalıyor
kanımıakıtıyor sanki...
ama yokluğun kadar acıtmıyor canımı...
sensizlik kadar canımdan alıp götürmüyor...
...ve bitmiyor bu ızdırap,
dinmek bilmiyor rüzgarlar...
kirpriklerim bir an olsun kurumuyor artık...
beynimde infilaklar...
sen ey! ...
asi dpünyamın yıldız gözlü lideri! ..
bir son ver bu savaşa,
bir lahza olsun ateşkes ilan et! ...
sen ey! ...
karlar altına gökyüzüne aşık olan kardelen çiçeği...
sen...içimde yanan ateş,
sen...yangınımı söndürecek çiğ damlası...
ne bana aşık ol diyorum sana
ne de içimde yanan ateşini alıver artık...
ben çölde susuz kalmış bir yolcu...
...bir serap ol, gözlerime görün sadece...
haylin silinmesin gözlerimden,
yıllar eskitmesin içimdeki portreni...
arada sırada gölgene al beni...
arada bir gökyüzümde parlasın yıldız gözlerin...
ve kıskansın bütün yıdızlar...
hepsi kayıp gitsin...
ve bir tek ay yüzün ve yıldız gözlerin kalsın gökyüzümde...
ve gözlerimi gözlerine çevirip doya doya mehtabı seyredeyim...

...hadi gel artık...

asırlar süren bu esarete son ver...
ben sana tutsağım hasretin prangaları niye?
açıver şu kelepçeleri,
azad et bu garip kuşu...
hasret zindanlarından kurtar da
ellerinle idam et...
yeter ki

yeter ki gel sevgilim...