Yazmak için doğmuş, yazmak için yaşıyorum
Bir derdim olduğunda hemen kalemime koşuyorum
Rezil mi oldum yazıyorum, ağlıyorsam döküyorum
Dertlendikçe yazıyor, yazdıkça rahatlıyorum
Bazen yazmak için dertleniyorum
Gördüm seni o gün servıste
Gözlerin dudaklarından önce konuştu benimle
Işık saçıyordun adeta gözlerinden
Bakamıyordum yüzüne güzelliğinden
Nöbetçiydin o gün okulda
Bir parçam kopmuş gibi hissediyorum
Boşluğa düşmüş gibi
İçimde çok değişik duygular var anlatamıyorum
Çok kötü hissediyorum
Yine yeniden...
Çok sevmiştim güzelim seni değerini bilmedin
Gururumu serdim önüne paspas sandın ezdin geçtin görmedin
Güzelim bir gülümsemen yeterdi bana benim için
Sen onu bile çok gördün bana bir kere olsun dönüpte bakmadın
Her yiğidin vardır muhakkak düştüğü bir çift göz
Gözlerine bakınca hissettiğim titreme
Korkularumla yüzleşmek, seni gözlemek
Yolda karşılaşınca bana göz devirme
Elimden gelen tek şey senden bunu istemek
Bazen açıyorum fotoğrafını konuşuyor benimle
Gözlerinden hemen şiirler oluveriyor kipriklerinden birer kafiye uyduruyorum
Al dudaklarının arasından görünen inci dişlerinin ışığında yazıyorum
Saçlarının her bir teline ayrı bir kıta ayırıyorum
Fotoğrafına saatlerce bakıyorum öylece kafamda bin tane şiir
Biliyorum, bitmedi hiçbir şey
Biliyorum, gitmedin uzaklara
İhtiyacımız vardı zamana
Biliyorum, bırakamazsın beni buralarda
Zaman her şeyin ilacı derler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!