Hasanali Koç Şiirleri - Şair Hasanali Koç

Daha anne karnından çıkmadan,
beşiğime koymuşsun felek acı.
Mesleğimi henüz alamadan,
Bıraktın bende maddi sancı

Ezelden beri yanıkmış yüreğim

İnsan kırılganmış baba
Ben seni kırınca anladım
İnsan darılırmış baba
Sen bana darılınca anladım

İnsan başaramaz bazen baba

Gözlerim alabildiğince çimen
Elimde bıçak ot arıyorum
Geçerken ayağıma battı keven
Ben doğayı böyle seviyorum

Yanımda akar ılım ılım su

İyi şairler yazarmış şiirleri;
Biz ki kötü şairler niçin varız !
Kimse yıkamazmış zihindeki evleri;
Biz ki kötü şairler niçin varız !

Bugün bir örümcek öldürdüm.
Titremedi; ne yüreğim nede elim,
Vicdanımı dinlemeden suyla öldürdüm
Kıyamıyorken karıncaya oldum artık zalim

Seyidimin sırtında 250 okkalık mermi
Düşmanın gücü tırnağımıza yeter mi ?
Hem cihad'ın hem paşamın emridir ölüm !
Gönüllerde iman vücutta teyemmüm

Taburdaki askerin tüfekten boyu kısa

Küçük binaların yüksek tepesinde,
Sıkıcı bir kış sabahının güneşi gibi parladın gözümde
Gözlerin her gözümü kırptığım siyahlık kadar eşsiz
Hele yüzün güneş tutulması kadar eşsiz

Saçın verimsiz bozkırda yeşermiş inci ağacı misali eşsiz

Geçmişle yaşıyorum akan hayatımı.
Geçmiş geçmiş gibi geçiyor gözlerimin önünden;
Belki de geçmiyor geçmiş.
Miş eki almış geç geçirmiyor geçmişi.

Geçmiş geçmişte kalmaz bazen,

Hastayım
Yatıyorum yatakta
Yastayım
Kaybediyorum sandıkta

İlaç içtim rahatladım

Bugün örümcek gördüm rüyamda.
Daha önce öldürdüğüme benziyordu,
Kovalıyordu beni kendi odamda,
Elinde maşrapa beni arıyordu.