Yazdığım sen'ler birleştirmiyor biz'leri.
Her neresi bu kelimenin durmuş bitmiş sözler.
Vuruldukça söylenen ama acıtmayan kelimeler bir lal şarkısı çalar gibi değdirir yüreğime.
İşte orası çokça acıtır ya aklımı kalbim atarken.
Açık kalp operasyonu gibi gözlerinin baharında atar sen sen diye...
Bilmiyorsun bunları hiçbir şeyi bilmediğin gibi.
Aşkın prestijini bile bilemedin yok olan olmayışlar doldu burası. Dakika başı aradığım acil servisler açmaz oldu,
Dermanım sen oldun.
Dertsiz başlar dünyasında dertli bir matemle dolanır oldum poşet gibi tek kullanımlık bir ben bıraktın ardında.
Şimdi o sana ne kadar temiz aşkı öğretse de sen onu hep çöp poşetinle doldurdun...
Baharda çiçeği beklemedim.
Kıştan zaten umudum yok.
Mevsimlere aldırma sen.
Zaten soğuk geçiyor.
Sana içimin sıcağı dediysem mevsime ne gerek var.
Az daha umut ekmeğini ver bana.
Tamam artık bu kadar vadedilen bize.
Hadi al benden elini çekip gidelim bu kaldırım taşlarının üzerinden.
Kalbimi yerinden alan kelimelerin kadar ağır olmaz gidişin, koymaz bana sadece ölürüm.
Bak çok değil sadece ölürüm üzerine yaşamayı seçenlere yeğlediğin ben.
Gidelim beraber ayrı ayrı yollardan, mümkünse çıkmasın o birleştiren kavşaklar.
Küçücük bedenimi on dokuzum da sonsuzluğumuza inandırdığım bedenimle gidelim...
Ben bekledim seni.
Saatler saatleri kovaladı ben ise açmanı.
Güneşin parlamasını istemedim gidersin çünkü sabahlara küstüm.
Geceye ışıkken güzelliğin yalancı sabaha inanmadım.
Çok oturdum sahil kenarlı düşlerin başına.
Beraber baktığımız fotoğraflara baktım.
Benim fotoğrafıma baktın mı hiç?
Acıya gülerken ağlayan gözlerimi gördün mü hiç?
Ne kadar uyusamda uyanmamazlığa yattığımı gördün mü hiç?
Kereme hasret düşlerin aslısına daldın mı hiç?
Derya denizinde boğulsanda leylasına sevdalandın mı hiç?
Şu deniz ki gözümü dağlar serinliği.
Yarimi aldı benden buz gibi kesildim kaldım.
Taptaze bir ben vardım hoyratça paçavra kalmış bir ben kaldım.
Kaldım öylece sadece bakakaldım elimden düşürürken seni.
Kör olasın zalim felek nasıl gördün bizi tuz buz kaldık, eridik, söndük be...
Bilmelisin o hesabı sevgilim.
Bir denklem kurmak dedin ve kurdun kırdın tüm aşkları.
Kana revan düşünceler kattın.
Sadece aşk dedin tüm doğrulara sattın ihanetini.
Ve ihanet ki bedeli.
Verir canına nefsin bedeli...
Bilmiyorumlarım.
Biliyorum onun olmadığımları.
Bir kez bile olamayacaklarım.
Hayalini bile kuşatamayacaklarım.
Aldığı nefes olamayacaklarım.
Olduğu dünyada olmayan benliğimin yaşam belirtisi olamayacağı.
Biz karanlık düşlerin aydınlık bahçesiyiz.
Biz çamuruz hep bulanan sevdalara.
Biz karıştık birbirimize.
Bizi bize anlatmasın kimseler biz en çokta bizken biziz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!