Benim kapına gelen
Benim bu kör karanlıkta
Bir yürek bıraktım kor gibi yanan
Benim tutuşan isyankâr çılgın
Benim kapının zilini çalan
Ne olur bu sabah benimle uyan
Saçlarında çiğ gözlerinde şafak
Maviyle yıka yüreğimi arıt ufkumu
Ellerinde körpesinden bir demet yaprak
Gün ışıklarıyla çıkıver yollarıma
Dönüşümsüz karanlıklara göm uykumu
Duydum ki yalnız kalmış beni arıyormuşsun
Ben hâlâ bıraktığın o yerde bekliyorum
Renklere çiçeklere beni soruyor muşsun
Ölsem de bitmez inan ne yapsam seviyorum
Adını nakış nakış kalbime işliyorum
Akşamlar uzun olur bu kentte
Sabahlar sarhoş günlere gebedir
İnsanlar taşınır meyhanelerden alay alay
Sen sarhoş bir çocuğun düşlerindesin
Sen benim düşlerimdesin Fanny
Vurdular suya inen ceylanların tümünü
Kırdılar silah tanımayan ellerimizi
Oysa güne bir kuşluk kadar yakındık
Çöplüklere attılar güllerimizi
Yüreğimiz bir avuç kül oldu o an
Bu sendendir diye eğilip alıyorum
Küllenmiş bir anı oluyor
Yüreğimin şurasında tanıyorum
Küskün, kırılgan kaçıyor
En kuytu köşesinde sevdanın
Beklentisiz sevginin gerçeğinde yüreğim
Kalkıp olmazı olur yapan aşklara kaçıyor
Korkunun karanlığa saldığı ıslık gibi
Bir yaz güneşi oluyor özlediğim
Kulaç kulaç çekiyorum umudu mavilerden
Bahçemde papatyalar güller açıyor
Gün yaşam buluyor dal uçlarında
Deniz, uykusuz ve yorgun
Özenle saklayıp beslediğim
Karaya vuruyor tüm umutlarım
Kimse almıyor maviyi tuvaline
Yıllar yılı şuramda duruyor resmin
Bir antik çağ kenti var gözlerinde
Korkuyu çakmışlar dudaklarına
Yasaklı sevdalar gibi yüzün
Unutulmuş anılar esiyor saçlarında
Oysa ben seni yaşıyorum her mevsim
Yanlış limanlara kurgulanmış gemiler
Kıyıları yitmiş denizlerde başıboş
Tayfaların tümü umarsız isyanlarda
Aykırı güller açar düşlerinde gecenin
Kuşlarını yitirmiş bahçelerde duyarlı
Olmayan ne varsa yutulur oralarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!