Eyy benim “kara gözlüm…”
Demem o ki;
Tutabilseydim ellerinden!
Alıp götürebilseydim çocukluğuma;
Sahillere ırak,
Yolunu gözler
Bütün çiçekler
Bütün doğa gününü bekler...
Önce havada
Sonra suda,
En son toprakta başlar hareket
Çiçeklerin mor dağlarımızda özgürlüğe el salladığı,
Geniş meralarında mor, kara, kardan beyaz,
Kuzuların otladığı
Ceylanpınar’da ki ceylanların tüm dağlarımda korkmadan!
Ürkmeden!
İnsana dost!
Göğe uzanan çamların,
Gölgeleri kaybolurken birer birer
Bir at ve bir atlı;
Umuda doğru yol ala dursun…
Bir çift kara göz kapalı gibi görünse de
Uzaktan gelen gönül yoldaşını,
Toprak olup hizmetine sunuldum
Bel, kürek, kazma ile yoğruldum!
Irmaklarla kıvrım kıvrım kıvrıldım!
Kuytuların ıssızlığında
Sevdaların unutulmuşluğunda…
Göz yaşının kurumuşluğunda
Ve de sabrın doruğunda!
Ak ellerin kınasında,
Nasırlı yüreklerin acıya doymuşluğunda…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!