Hasan Avcı Şiirleri - Şair Hasan Avcı

Özlemek
Toprağın yağmuru, yağmurun bulutu
Bulutun rüzgarı beklemesi değil
Özlemek
Tohumun güneşi, güneşin yazı
Yazın mevsimleri beklemesi değil

Ev alacaksan eğer,
Atmosfer gibi, evi,Hem de
Şehrin en merkezinde
Dört taraftan saracak
Bütün sokaklara sahip
Balkonlu alacaksın.

Ülkemde;
Emeğin yüreği ağrıyordu,
Artık kanıyor.
Memleketin kalbinde Barış,
Ağlıyor.
Dillerde, Demokrasi,

Şiir yazacağım şiir,
Masal, destan, roman gibi.
Okuyan bir daha okur
Dinleyen bir daha dinler
Benim gibi, sevdam gibi
Candan içten tümden inler.

Bir gece uyudum seninle,
Uyumadan dedim sana,
Uyumak İstemiyorum,
Seni göremiyorum.
Uyandığımda,
Kim bunlar “dede, dede” bağırıyorlar.

Yosma Bostan
Bir hapas çavdar,
Yeniyordu düşmanlarını, bir dakikada,
Seriyordu kömür renkli düşlerin altına.
Bir hapas çavdar, yeniyordu düşmanlarını.
Besleme,

Roma’yı yeniden kurmak lazım
Erdemlerini sıfırlamak lazım
Kahramanlarını gömmek lazım
İnanna,Tammuz bilmek lazım.

Socrates, sövülmek lazım

Hayatı, öğretilen gibi yaşadım
Hiç bir yolu baştan sona gitmedim
Ve dahası, çok istedim.
Hep öğretilen şekilde yaptım!
Pişmanlık mı? Var elbette çok
Hem de şimdi isyan edecek kadar çok.

Sevmeyi de sevilmeyi de beceremedim
Sadece mutlu olasın istedim, beceremedim.
Bir gülücüğüne bir ömür verdim, beceremedim.
Sadece istediğin gibi yaşa istedim, beceremedin.
Sabah güneşi gibi doğasın istedim, beceremedim.
Çöl yüzü görmeyesin yok bilmeyesin, beceremedim.

Henüz özgürlük gelmedi
Soldan sağdan hiç bir yönden
Ne rüzgarlara binmiş
Ne güneşe tutunmuş
Ne zaman kucağın da