Fakirsen
Hele aşıksan
Otobüs koltuğunda camları seyrederken tüketirsin sevdanı
Otobüs koltuğunda her sabah işe giderken özlersin onu
Bazen ayakta gittiğin de olur
Kalabalıkta her göze çarpanı o zannedersin
Ben hiç başkasını sevmedim
Tenime uzaklığın kadar çiçek bahçesi
İçinde bin bir çeşit çiçek
Tek seferde seni buluyorum
Ben hiç başkasını sevmedim
yüzü güzel olanı değil
kalbi güzel olanı sevmelisin
ve o senin diğer 'yarın' olmalı
yoksa mutlu olduğunu zannedip avunursun
sanma ki kalabalıkta ikinci bir 'sen' bulursun
Büyük bir kapının ardındayım
Tıklıyorum açmıyorlar
Bağırıyorum duymuyorlar
Neden bu yalnızlık?
Dünyada herkes eğlenecek bir şey bulmuşken
Neden ben bir köşede oturmuş duyulmayı bekliyorum
I
Yıllar beni yalnızlığa sürükledi
Bu denli, böylesine.
Zaten dünyada herkes bir süre sonra sürüklenirdi yalnızlığa
Yaşamdan ne anlıyoruz ki
I
Sana saygıda hiç kusur etmedim Memduh Bey
Ama işte görüyorsun insanları, sevimsizler
Söylesene Memduh Bey neden böyleler
Bir insanı, bir çiçeği, bir hayvanı sevmek neden zor olsundu
çekilmiş ıstırabın sonundayım
bitti derlerse bitti gücüm
kimseye bir zararım dokunmadı
zaten kimseye yetmezdi gücüm
bir fırtına kopar ensemin dibinde
Bugün yine eriyorum
habersiz
senden, ondan, onlardan...
Genç yaşta tanıştım
Tanıdıkça da daha derine inmeye başladı yalnızlığım
senelerle boğuşuyorum
her geçen sene ben ben değilim
sevmek sevilmek nedir bilmiyorum
bir şeylerle uğraşıyorum bir gece yarısı
küçücük şeyler belki ama
kendimi unutmama yetiyor açıkçası
Sen say ki ben intihar ettim
Yedi kat altında gömülüyüm toprağa
Artık ne görmek yüzümü
Artık ne duymak sesimi
Öyle uzaklardayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!