Harese Şiiri - Reh Nûma

kimin ömründe
gamzelendiysem ;
içtenliğimden
yaraladı beni hep..

Acılarını emen
bir çukur olurken
yanaklarında ;
yılların
pasını alan
gülüş kondurdum
dudaklarına..

kederlerini
bir tutam tebessümle
kavurup da sürdüm
içimin oyuklarına..

oysa insan,
kimseyi ortak etmiyordu
kendini kanatma saltanatına ..

tebessüm - acı
tuzlu kan - hoş tat
-kısır döngü -
bunlar düştü payıma..