Bu şehir..kalbin gibi enkazlarla dolu,
Kurtarma ekipleri bir umut seni arıyor,
Umudunu kesen insanlar hayata devam ediyor.
Sahi neydi kalbini bu kadar harabeye çeviren şey?
İnsanlar mı anlamadı seni?
Arnavutköydeki kayıklara binişini hatırlarım..
Balıkları, severdin sen... Martılarıda..
Adil bulmasanda yaşamı...
Kayıt Tarihi : 1.6.2025 01:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!