Hanne Şiiri - İzzet Su

1

Hanne zerafet timsali
Asil kadın
Nadide güzelliğin
Nahif ruhu
Endamın arz olduğu ten

Hanne yine aklım firari
Adanmışlığım çeker ipimi
Nedamete hüküm giymiş
Namahrem duygulara prangalanmışım
Enkazım ehlikeyif aşklara meze

Hanne kutsadım yokluğunu
Alıştım sensizliğin kamçısına
Nafile biliyorum bu şiir bu haykırış
Nağmeler yazsam dönermi bahara bu ölümcül kış
Ellerin ellerin ellerimde açarmı Hanne

Hanne gülüşünü esirgeme
Ayaz düşürme ahraz yüreğime
Nefessiz bırakma düşlerimi
Nüzul et girdabıma
Engin sevdalar tutuşsun

Hanne savur yüreğini göğe
At binmeyi dile gelinlik giymeyi
Nihayete ermesini tüm anlamsızlıkların
Nail ol dileklerine hadi gülümse
Ellerin ellerin kışın çok güzel Hanne

2

Hadi gökyüzüne inat
Haykır suskunluğunu
Kus yüreğini tüm korkularına
Kutsansın gün görmemiş sevdalar
Adanmışlığın çıplaklığında
Hanne aşk olsun aşk Hanne

Ve ben bir mahşer yalnızlığında
Kentlerden azade
Hesapsız ve kitapsız
Kıtmir uykusunda
Hanne bir masal düşlerim

Kırlarda özgürce açar papatyalar
Azatlı aşklar yaşanır kuytularda
Sevdalar vakfedilir
Çiğnenir tüm yasaklar
Bir Tanrı buyruğuyla
Gönlünün mihrabına
Hanne yüreğim mabet olur

Canlanır bakir duygular
Bir kelebek kozasında
Şefkatle kucaklar babalar
Omuzunda ağlayan kızları
Toprak sancıya durur sular kana
Başı döner güzelliğin
Endamından utanır
İrkilirsin bir muştuyla
Kıyamet arefesi
Şiir ve şair
Hanne ellerinde dirilir

3

Hasretinle boy verir
Hüzünle beslenen umutlar
Tomurcuklar bahara yürür
Tan yeli okşar saçlarını
Gidişinle uzar secdelerim
Dualarım deli divane
Bıraktım kendimi Hanne

Ötelerde evrilir zaman
Bana düşer zül zulüm
Eğreti ömrün gölgesinde
Bağsız gülsüz bağbanım Hanne

Varsın aksın gözyaşlarım
Büyütürüm hasretini
Sen de kalsın umutlarım
Yaban bilme ey yar beni
Hüzünlü türküler söyle
Kanadı kırık türküler
Ufukta açılan perde
Sonsuzluğa aralansın
Rızasız bahçenin gülü
Harammış Hanne

Artık meşelerde gövermiyor
Kanatlanmıyor türküler
Ses vermiyor
Söylemekle yar gelmiyor
Yüreğim kaldı darda
Yüreğin nerde Hanne

4

Veda etsen de zaman zaman
Unuturum sanma bellenir Hanne
Yüreğin gözyaşımla yeşerir bir an
Küllerin yeniden güllenir Hanne

Tüm emeklerin çıkar boşa
Ziyan olur zaman dönersin başa
Elin varmaz ekmeğe aşa
Gözünde yaşlar sellenir Hanne

Her an korku her an tasa
Yalvarırım boğma yasa
Doydum derde tıka basa
Kanayan yaraya ellenir Hanne

Ey papatyam ey başımın tacı
Halini ne fal bilir ne falcı
Gizleyip içine gömdüğün acı
Gün gelir bir bir çillenir Hanne

Yetmez mi yaktığın yetmez mi yandığın
Umudumu ipe verip kendine kandığın
Bir gece yarısı bitti sandığın
Şarkı olur şiir olur dillenir Hanne

5

Ah o yüzündeki
çocuksu masumiyet
ve güle rengini veren utangaçlık
ah o çocuksu heyecanlarla
titreyen sesin
bana şarkılar söyle nerdesin

Şimdi sensizliğin ertesinde
kimsesiz bir çocuk gibi
hissiz ve donuk gözlerle
dolu dizgin
karanlığıma koşuyorum
yüreğim titriyor
Hanne üşüyorum

Yine hüzün esiyor
sol yanım uyuştu
uzadı gölgeler
gün geceye kavuştu
yıldız saç gökyüzüne
çocuksu gülüşünle
bir dilek tut Hanne
kanadı kırık kuşlar için

Ey şiir yüzlüm gül bakışlım
ey mevsimleri kıskandıran güzellik
yalan olsun elvedalar
ayrılıklar yalan
umut yağsın bulutlardan
gökkuşağı doğsun çocuksu yüreğine
Hanne gözümdeki damlalardan

6

Gül yüzün gülsün efkarı dağıt
Bakır ufuklarda günbatımını anlat
Yıkılıp yüzüstü kaldırımsız sokaklara
Karanlığın güçlerini imdada çağır
Ve kulak ver sessizliğin sesine
Hanne taş düştüğü yerde ağır

Gecenin karanlığı akar gözlerine
Yıldızlar kayar göğsünden bir bir
Ve zaman kayar gün ağarır saçlarına
Hanne insan nedensiz niçin sevilir