Sen, ben
Boş bir sayfanın en başında
Ya da karalara boyanmış bir alın yazısında
Öyle sessiz, öyle derin
Öyle çaresiz
Sen bende yaşarsın
Aşkımı bir balıkçı teknesi getirdi,
Sessiz ve sakin yaklaştı bana
Dudaklarından dökemediği sözcükler
Gözlerinde anlam buldu
Kapkara gözlerinde çeşit çeşit renkler sundu.
Seni seviyorum desem, inanır mısın?
Yanağına öpücük kondursam, yüreğin pır pır eder mi?
Elini tutsam, midene kramplar girer mi?
Gözlerine baksam taa derinden
Kaybolur musun gözlerimde?
Alsam seni içime, çıkmak ister misin?
Geçen yıl değil, bu yıl
Geçen; yıllar değil, ömrüm.
Gelecek ve geçmiş yıllar...
On yıl önce neydiysem,
Şimdi de oyum.
Geçen; yıllar değil, ömrüm.
Kaptırma sakın kendini
Nereden estiği belli olmayan rüzgara.
Bilmediğin nehrin sularında yıkanma.
Bakma gözlerin en karasına
Daima karanlıkta bırakır seni...
Artık yaşamıyorum
Duymuyorum ne diyor insanlar
Bilmiyorum, etrafımdaki olaylardan habersizim
Hissetmiyorum hiç bir şeyi, konuşamıyorum.
Küçük bir dünya kurmuşum kendime
Orada büyüyorum.
Meğer geceleri değil,
Seni sevmişim.
Meğer yalnızlığı değil,
Seni sevmişim.
Gecelerim senle dolu
Yalnızlığım ikimizin yalnızlığıymış.
Yalnızlığımın bahçesine gömdüm umutlarımı
Sevgimi kopardım
Sonra durdurdum tüm aşkları, doğmadılar
Karanlığında düşüncelerimin bir ışık vardı sadece.
Besledim kinimi bir bebek sever gibi
Saldım üstüne çaresizliğimin bir köpek gibi
Sessizliği nasıl bölerse çığlığı rüzgarın
Yırttım attım yüreğimi bedenimden
İnceden sızılar ya yarası gecenin
Yıldızları sildim birer birer
Ayı doldurdum gökyüzüne
Bir dünya yarattım tekrar içimde
Ayrılık vurdu bu akşam sahile
Bir gemidir geldi yanaştı.
Sessizce içten içe aldı beni
Ayrılan eller boş kaldı
Gözlerde yaşlar
Gönüller buruk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!