Hani sen gitemesydin Şiiri - Serhat Damar

Hani Sen Gitemeseydin

Hani sen gitemeseydin,
Yollar susmasaydı ayazda,
Kalbim paramparça olmazdı,
Gözlerim hep seni aramazdı.

Adın düşmezdi geceye,
Sessizlik bu kadar ağır olmazdı,
Sensiz geçen her saniye,
Bir ömür gibi uzun, bitmez sancı.

Hani sen gitemeseydin,
Dudağımda hep o tat kalırdı,
Ellerin ellerimde,
Soğuk kış bile ısınırdı.

Gözlerin dolarken vedada,
Bir umut kalırdı içimde,
Belki dönersin diye beklerdim,
Yalnızlık hiç düşmezdi kaderime.

Hani sen gitemeseydin,
Kalbim kırılmazdı bin parçaya,
Sensiz ben eksik, yarım kaldım,
Ruhumda açılmamış bir yara.

Belki de zaman unutur her şeyi,
Ama ben unutamam seni,
Çünkü hani sen gitemeseydin,
Belki de hep benimle kalırdın.

Duygularım çığlık çığlık,
Sokaklar sensiz sessiz ve ıssız,
Her adımımda adın var,
Ama ellerim boş, kalbim yalnız.

Hani sen gitemeseydin,
Gökyüzü bembeyaz,
Yıldızlar seni beklerdi,
Benimle kalırdı o gece masalı.

Hasretim her gece büyürken,
Rüyalarımda hep sen gülüyorsun,
Bir gün dönersin diye beklerim,
O gün gelir mi, bilmiyorum.

Ama bil ki hani sen gitemeseydin,
Kırılmazdı bu sevda,
Sönmezdi yüreğimdeki ateş,
Yaşanırdı her anımız, hatıranla

Serhat damar