Hani Gittin Ya Şiiri - Hamit Atay

HANİ GİTTİN YA

Hani gittin ya,
Bir sabah güneşi gibi kayboldu gülüşün,
Ve ben, ardında sadece silik bir iz bırakarak,
Bütün dünya kadar yalnız kaldım.

Hani gittin ya,
Bir zamanlar her şey senin etrafında dönerdi,
Şimdi her şey boş, her şey eksik,
Ve ben, kaybolan anıların peşinden sürüklendim,
Bir zamanlar seninle dolan bu yollar,
Şimdi sadece soğuk, sessiz ve terkedilmiş.

Hani gittin ya,
Bir bakışınla hayatım aydınlanırken,
Şimdi gözlerimde hep bir karanlık,
Bir eksiklik, bir boşluk,
Ve ben, o kaybolan ışığın ardında,
Sonsuza kadar seni bekliyorum…

Hani gittin ya,
İçimdeki her şey birden sarsıldı,
Bir zamanlar mutlu olan kalbim,
Şimdi kırık dökük, yorgun,
Ve ben, her geçen gün seni biraz daha arıyorum,
Ama ne seni bulabiliyorum, ne de kaybolan kendimi.

Hani gittin ya,
Bütün umutlarım uçup gitti,
Ve geriye sadece hatıralar kaldı,
Bir zamanlar birlikte paylaştığımız her şey,
Şimdi her bir anı, bir yara gibi içimde.

Hani gittin ya,
Ve ben, seni hala kalbimde taşıyorum,
Ama bir şeyler eksik, bir şeyler yanlış,
Ve o eksik parça, seni bir daha bulamayacak gibi,
Bir kaybolmuş düşün derinliklerinde kayboldu…
Hamit Atay