Hani... Şiiri - Ünsal Gökdağ

Her gün seyrederim güneşin ilk ışıklarını,
Selamlarım onları her gün.
Oradan inerim Ortaköy’e bir şeyler satın alırım.
Yolda hep sayarım şu kaldırım taşlarını,
Yine her gün gibi bakarım onlara bir kez daha,
İnerim sahile, hani var ya şu beraber her gün simit aldığımız yere,
Alırım yine iki tane simit,
“Üstü kalsın” derim adama yine,
Yine “eyvallah” der bana.
Yine otururum en büyük kayanın üstüne,
Hani şu hep oturduğumuz kayanın,
Yine başlarım mırıldanmaya o eski şarkıyı,
Hani var ya bizim şarkımız.
Yine başlarım ağlamaya
Hani var ya başını omzuma koyup ağladığın,
Ve sonra yine başlarım keyifle izlemeye güneşin batışını,
Hani var ya beraber izlediğimiz,
Ve yine giderim o tren istasyonuna,
Beklerim yine sabaha kadar,
Gözlerim dolar yine, bakamam 7. Tren rayına,
Hani şu “Üzülme hemen geleceğim” dediğin yer.