Hangi Şiiri Cenazeyle Gömdüler?

Ne güzeldik biz, öyle şeyler yaşadık ki çirkin duvarların ardı yıkık dökük, yasak
alfabemiz her seferinde devrim diye bağırır dururdu.
Kentsel dönüşüme girmiş bu sevdamızı daha
toparlayan olmadı.
Sustukça bağırırdı kaldırım taşları, bağırdıkça
susardı menekşeler; sen yine bir karanfilin
farkedilmişliği kadardın, cesurdun ve de güzel.
Çok dağılıp döküldük, kırıntılarımızdan ne
hasretler faydalandı bilmezsin.
Bitmeyecek bu savaş, kanımın son damlasına
kadar haykıracak şiirlerim, dizelerim ve içimdeki sen, son kuş türüne rastlayana kadar gitmeyecek.
Sonra kabuk bağlayacak zaman, bana bıraktığın mevsim kan ağlayacak; durmadan, yorulmadan.
Şairleri ölmez sanıyor herkes, hangi şiiri cenazeyle gömdüler?