Haney Şiiri - Mustafa Tatcı

İki gözlü, bir özlü, topraktan bir haneydi
Doğduğum evde herkes hanımefendi beydi...

Yüz elli beş yaşında bir ak sakal gibiydi
Köyde fakirhanemiz zamana boyun eydi

Ardıç kokulu yüklük, toprak kokulu bardak
El emeği göz nuru kapı başka bir şeydi.

Gül suyuyla yıkanmış sarı çamdan tahtalar
Ak toprakla cıllanmış duvarlara göz deydi

Halvetinde haneyin zikrederken azizim
Melekut arza iner ger sırrını bileydi.

Öldü çocukluğumuz toza karıştı haney
Ne güzeldi o yıllar Mustafa o ev neydi?