Hande Yılmaz Şiirleri - Şair Hande Yılmaz

Sana yok olmak ister içimde muzderip bir gülüş,
Gonca kırmızı açarken sözlerimde verem savaşları...

Hiç bilmedin ve bilmeyeceksin
Ölüyorum ben, senden adım ötede...

Aşkları al bu gece yeminimden
Karanlığı boya kırmızı yatağınla...
İzlerimden söküp al seni
Hiç durma
Sakın düşünme
Yak günahları!

Gökleri elleyen ben değildim.
Denizlere bakan, enginlere göz süzen de ben değildim...

Bir fısıltıya gözleri gülen, etekleri zil çalan;
Bir dokunuşa yüreği uçan, yüzü kızaran da ben değildim...

7 kat et kokusu sinmiş insanlara,
derilere, derinlere ve ruhlara.
7 kat silmiş,
7 kat ovmuşum ellerimle,
tırnaklarım kan dolasıya...

kalamayanların kal'asından bile erken
vardığım sonların
bir sana varamayışının
kahrındayım bugün...
susup susup
haykıramayışlarımın sıcağında,

Sustum, pustum, küstüm
Sustum
Bir gök parçasına kuş oldum, uçtum
Sustum
Bir damla suya balık oldum, süzüldüm
Sustum

haykırmak, ağlamak ya da susmak
ne farkederdiki
bugün dün olmadıktan sonra

ölmek neyi değiştirirdi
ardı sıra ölümlerin öznel yıpratışlarında

Ölüler mezarlığında bir çiçek
Renk açmış binbir renk
Solmuş vakti gelince
Tohumunu bırakıp toprağa
Toprak olmuş köküyle!

Kusura bakma
Yapmak zorundaydım
Seni öldürmek istememiştim
Hiç düşünememiştim böyle olabileceğini
Benim zorum kendimleydi!
Seni gitti sanmıştım

K aranlığa kubbeler çizmiş şairin biri, ardına yas tutup gülmüş sessizlikleriyle…
A nlatabildiği aşkları silmiş düşlerinden, gebertip duvarlarına asmış en hoyrat gözleriyle…
T anıdık bir adam olmuş yabancı ayrılıklarına ve yenik düştüğü sevdalara karalamış birkaç satır yüreğinden damlalarla…
R esitaller çalmış sazlıklardan, beceriksiz bestelerine!
A nsız zamanlara küllenmiş adım adım, yanıklarını susturmuş ustura serinliğinde
N efesine yazmış birkaç satırda ölümlerine seslenerek, çığlıklarla süslemiş mirasını………..