Hamza Tukur Şiirleri - Şair Hamza Tukur

Hep batıya sürsek umutlarımızı
Hiç güneşsiz kalmasak

İhtimallere dayalı bir yaşam,
Belkilerle geçen bir ömür.
Hiç tükenmemiş ve hiçbir zaman tükenmeyecek bir umut,
Aslına bakarsan tek nüsha bir hayat.
İkimiz ihtimali ve hayalin.
İskeletim,

Ayaklarım bedenimi taşımamakta ısrarcı,
Bedenim ise ruhumu.
Fazla zamanım kalmadı,
Bu şekilde ne kadar idare ederim bilemiyorum.
Gün geçtikçe biraz daha çürüyorum.
Olasılıklarla karşı koyulmuyor kadere,

ilacı yokmu kasım'ın bıçak yaralarının?
ilacı yokmu cinai fikirlerimin?
ilacı yokmu zaman ve mekan kavramlarını bir an bile olsa birbirinden ayırma çabalarımın?
ilacı yokmu dur durak bilmeyen öfkeme gem vuramayışımın?
ilacı yokmu kaderci oluşumun ve aynı orantıda kadere sitemkar oluşumun.?
ilacı yokmu cesaretsizliğimin ve cesaretsizliğimizin?

yıllar sonra suretinle karşılaşmak hiç ummadık bir zamanda,
ödül ya da ceza,garip bir çelişki,
eski hesaplar önüme dizildi birer birer ve tekrar,
eski yaralar tazelendi,
anılar birkez daha gözden geçirildi,
bunlar acı veriyordu ama garip olan bu acıyı sevmemdi

Ayrılıklar ölümün ulaklarıdır;
Gerçekten sevenin ayrılık sonrası fazla zamanı yoktur;
O saatten sonra daha hızlı yaşlanır ve daha hızlı yaklaşır ölüme.
Fakat son nefesini verene kadar umudunu yitirmez.
Tükenen ömürdür onun için,ümit değil.
Olmayacağını bildiği halde,

yaşamaktan fazlasını yapmalı insan,
ölecek kadar ileri gitmemek şartı ile.
sonra dönüp bakmalı arkasına,
o hızla kırıp döktüklerine.
sonra başa dönmeli;
herşeyi birkez daha gözden geçirmeli,