uykumda düşüyormuş gibi oldum
Korktum sarsıldım
Annem tuttu ellerimi
Yeniden daldım en güzel uykulara
En güzel rüyalara
Anne örter üstünü
aklım kulağım her dakika telefonda değil şimdilik
biraz önce konuştuk sevdiğimle
iyiymiş
beni sevdiğini özlediğini
bir haftaya kalmaz geleceğini söyledi
biraz havadan sudan konuştuk
haklısın evim camdan
haklısın ruhuma karanlık ipler dolanır
doğru alamıyorum kendimi uçurum korkularından
ama bu sefer işim rast gidecek
meleklerinde uçmaya kanada ihtiyacı var bilirim
İnsan olmak ne kadar zor düşün
Kaç yerinden kırılır insan
Kırılınca kalbi
Bir yavru kuş gibi
Bilemeden kanatlarımızı
İteleniyoruz
hayat denen şu boşluğa
Bu bir inançtır belki
aramıyorum artık ne soğuk dünyanın içinde
ne de büyük aynanın içinde o büyük sırrı
dünyanın ruhuymuş gibi akan şu kara çamurlu derede aramıyorum
dünyanın ruhuymuş gibi yağan bozuk gecede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!