Hami Şiiri - Bilal Karaman

Hami Abidikler has bahçeyi puştluğa bularken ayaklarını kim bağlar cümleler zincirden boşaldı kim tutar seni deli demir Kabarmadı mı döşünün namus tarafı vakit kızıla bulanıyor hovarda pasajında cengo'lik taslayan kediler aştılar hadlerini camlar cerçevelerden ayrıldı can kesikleri oluk oluk aman dileyene af bitmiş Gönlüme ateş düştü leylim ley dağlar bağdaç kurdu karşıma dengi dengine esmiyor rüzgarlar Sivas yolunda topragın kokusu işledi iliklerime Ben Sivaslıyım heyyyyyy namımda ay durdu dilaver salkımları iğde dallarında gümüşlendi lahana tarlalarından gümbür gümbür geçiyor kandilsiz kervanlar mintanım ılık ıslak hardayım, dardayım care çaresiz el kol kesik zaptiyeler yalın kılıç çakar almaz kanun uygulayıcılar zabitin kalemine kel Ahhhh kuzum adalet, gülüm adalet kim pazara çıkarttıysa seni ederin cüzdan arasında cırpınıp durur kaypak muhabirin manşetinde sus satarsın Gözlerini bağlayan kulağına üfürüyor, hak güçlüde biliyorum kekemesin şimdi yasalar yas tutuyor ölüsüne Sen ferman eyle beyim koltuk senin oğlumuz kızımız doğmamış bebemiz boynumuz kıldan ince Nasıl olsa öleceğiz ha bir gün sonra ha bir gün önce.... Bilal Karaman