Günlerdir kapımı aşındırıyordu özlemin
Feryat figan al beni içeri dercesine
Gururumla mühürlemiştim kapıyı pencereyi
Ne vakit ki kelamı düştü dilime
Darma duman artık kalelerim
Özür dilerim senden
Seni sevmek için icazet almadım senden
Tüm benliğimi sana adadığım için
Özür dilerim senden
Kim olduğuma bakmadan
Alelade bir hayatım vardı benim senden önce
Gözlerin yüreğimi esir almadan biraz önce
Benliğim beyaz bayrak çekmeden hemen önce
Yaşadığımı sanıyordum nefessizce ve nedensizce
Miladı oldun yüreğimin, benliğimin
Ben selası okunan mecnunum
Senden geriye kalan
Mezar taşına yazılı ismi silinmiş
Soy ismi zor seçilen
Papatyaya alerjisi olup
Cam kırıklarının üstende yürümekten
Çırılçıplak ayazda seni beklemekten
Kan revan içinde peşinden koşmaktan
Yoruldum bittim vazgeçtim
Hasretinden gözbebeklerim kanıyor olsa da
Seni ekmeğin buğu gibi
Günün bağrına vuran güneşin ilk ışığı gibi
Kışın ilk karı, baharın ilk yağmur tanesi gibi
Bir annenin çocuğunu sevmesi gibi
Seviyorum
Seni seviyorum ey yar
Hiç kimsenin seni sevemeyeceği bir yürekle
Her lisanda kurulacak her cümleyle
Seni seviyorum ey yar
Ya çıkıp gel olduğun yerden
Yanına hiçbir şey almadan
Ya gel sök kalbimi yerinden
Geriye bir şey bırakmadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!