Halkapınar Şiiri - Ahmet Günbaş

Nerede o göl
Çocukluğumun denizi Halkapınar
Hemen kıyısında okulumun
Ders araları
Koşup sularında taş sektirdiğim
Kağıttan gemilerim,
görünmez tayfalar

Yedisinde gurbet artığı bir çocuğun
Uyumsuzluğunu, iç sıkıntısını
Aşina bir dost gibi sineye çeken
Hangi dilden konuşursan anlar
Nedensiz ağlamaların, suskunluğun
Birden çözüldüğü duruluklar

Nerede o göl, Halkapınar
Sular ilk orada mı dinlenirdi
Düşüp ıslanır mıydı bulutlar
Kuşlar kuşlara neler söylerdi
Bir yanı oyunbaz koruluklar

Çıkmaz sokağımızın kara fırını
Bölünce uykuları ekmek kokusuyla
Düşerdik yola Nam Dayı'yla
Gölün ağzından yem çıkarmaya
Sonra yeşile doygun bahçeleri geçip
Gümüş renkli Manda Çayı'nı
Uzanırdık Körfez'e balığa

Tişre bir dünyaydı kıpır kıpır
Gelsin karagöz, barbun, çipura
Tahta masalarda kafalar dumanlanır
Nazarlı radyolarda Zeki Müren
Eşiklerden taşan kahkahalar
Göz süzerdi söyleşilere asmalar
Gelinlik akasyalar fışıldaşır

Yok oldu pencerelerde sardunyalar
Top top fesleğenler, karanfiller
Beyaz badanalı evlerde
soluyan rüzgar
Selamsız sabahsız çekip gittiler

Nerede o göl
Çocukluğumun denizi Halkapınar
Doldurulup betonlaşmış üzeri
Şimdi otogar
Hangi yolcudur ki belleğinde
yitik bir gölden kalktığını anımsar
Eski haritalar gibidir eski aşklar
İzmir kan tükürse de ciğerparem
Bir anlatan bulunur elbette
Katlanır katlanır da ortaya çıkar

Ne yürek yorulur, ne gönül uslanır