Halkalanan sulara, eğilen yeşil  dallar,
Çifte  kumrular  gibi, bir  sırrı  mı  fısıldar.
O  yumuşak  ellerinle, topladığın  çiçekler,
Bu  karanlık  sularda, belki  yıkanmak  ister.
İşte  sabah  oluyor, gök  kalbine  elerken,
Bir  ışık  ayrıldı,yıldızlar  küme’sinden.
Bulutlar  sessiz  sessiz,ağlıyorken  hüzünden,
Eski  bir  şarkı  döküldü, rüzgarların sesinden.
Neden  erken  dağıttı, ecel  sırma  saçını, 
Ve  seninle  süsledi, bu  dağın  yamacını.
Kalk  artık  saçlarımız, yıldızlarla  öpüşsün,
Akşamın damla, damla, yok olduğu  bu yerde.
Seni  her  an  anarken, inan  içim  yanıyor,
Senin  sevdiğin  gölde,  serçeler  yıkanıyor.
Dermanım  kalmamış,halime  gülmek  için,
Bir  bahane  aradım, bu  sabah  ölmek  için.
Kayıt Tarihi : 5.2.2012 20:31:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!