Halit Mete Şiirleri - Şair Halit Mete

Soğuk şehrin sisli sokaklarında
Zor seçilen lambaların ışığında
Binlerce isimsiz duyguların ardında
Titreyen elimdeki kırılgan kalemimi
Adının harflerine mahkum ettim.

Sana yağmurları ısmarladım
Her damlasında beni hatırla
Her hatırlayışında beni
Tebessüm düşsün yüzüne
Yüzün gülsün, benim gibi olma
Benim yağmurlarım yokluğunda yağar.

Nereye böyle vakit daha erken
Güneş gözlerinde batmadan
Saçlarını rüzgar almadan
Seninle uyanmadan nereye böyle.

Nereye böyle habersiz

Sevmiyordun; bir çiçek daha ölüyordu.

Geleceğim kadar yalnızım.

Bir rüyaysa bu,
Uyandırma sakın.
Yaşam bu kadar güzel değil,
Unutturma sakın.

Gözleri vardı bir zamanlar;
Daha aydınlıktı havalar.
Gözleri vardı gözlerimde;
Benzersizdi manzaralar.
Gözleri vardı işte;
Hayattaydım o zamanlar.

Kanadı kırık umutlarım sürünür yerlerde
Mutluluklar bulunmaz görünür yerlerde
Acılar bitmez sızar kırık kalbimden
Kabus olur hayatım uyanamam.

Gözlerini kaçırırsın hepsinden,
Bildiğin yerlere bakarsın yeniden.
Acizliğini tanırsın aynalardan;
Karanlığı görürsen kendine bakarsın.

Sev beni yeniden, güneşler yeniden doğsun.
Doğurduğun yıldızlar beni aydınlatsın.
Gözlerini çevir hayatıma doğru,
Kendimi sende göreyim.
Sev beni yeniden, umutsuzluktan doğayım.