Şiirlere sarılmış aşık bir adam
kısma bana aşk musluğunu unutamıyorum
neden diye hep kendime sorup duruyorum
günler geçtikçe dönüyorum deli bir şaşkına
şimdi hiç olmadığım kadar susuyorum aşkına
ulaşırsan söyle benden uzak o diyarlara
sahip çıksınlar sana incitmesinler seni
bir sancı hissedersen sol yanında
koy kalbine elini hatırla sevdiğin beni
yorulmuş gözlerini devirirdin ya bana babam
dayanamam ağlardım su akarcasına
kömür karası ellerini uzatırdın ya bana
tutup öpmeyi özlerdim bir daha kavuşamayacak gibi
şimdi böyle bırakıp gitmek hiç yakıştı mı sana
haykırsam ismini o sevdiğin dağlara söyle cevap verir misin bana
güzelliklere örnek yazılmış güneş sarısı yüzü
oturmuş penceresinden izler soğuk güzü
nice yokuşlar çıkmış sevdiğine kalmamış bir düzü
aşk böyle bir şeymiş meğer karartırmış iki gözü
aşk meskeninde sıkıştım kaldım
ne arayanım var ne de soran
taşıyamadığım bir sevdaymış bu
diyorlar ki zamanmış her şeyin çözümü olan
yapar dökerdik biz kabullenilmemiş ayrılıklarda
suyumuz kesilirdi sevdiğimizi göremeyince
sonra bir bulut gelirdi dökerdi tüm güzelliğini
yeniden yeşerirdik taze çiçeklerimizle aşklara
tozlu kayaların üstüne yazdım adını beş harf
okuyanlar bilsin ne kadar çok sevdiğimi
ben buralara bir aşk bırakıp geldim arkamda
ama unutmam sürmeli yarimin gözlerini sildiğimi
döneceğim sana elbet bir gün sadece ve sadece bekle beni
gel en tatlı rüzgar esintim
gel al üstümdeki hayatın tozlarını
öyle bir hafiflet ki beni bir olalım
çıkalım bulutlara toz pembe aşkımızı sunalım
bir aşktır onunkisi romanı yazılacak
sevdiği kadar sevildiğine inanacak
bilmiyor hüzünler bir gece onu boğacak
döktüğü göz yaşlarında anlamlar arayacak
biz ne sevmeyi becerebildik ne sevilmeyi
yalnız kendimizleydi bizim savaşımız
ne bir kimse bize dur dedi ne de yapma
erittik kendimiz bir mum gibi gün ışığında
en büyük hatamız baştaymış zaten en başında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!